Anneannem'in anisina...

Canim Anneanne'm
Beni bilirsin, duygularim hep mahremdir. Sevinclerimi de , acilarimi da icimde yasarim.  Sense paylasmayi  severdin, hep sevgi doluydun, hayat dolu...
Ve ilk kez ben de paylasiyorum. Senin anina...
Bugün 12.12.2011, sen gideli  tam 1 yil oldu. Hic bir seyin eski tadi tuzu yok sensiz. Meger, ruhumuzun kalkani, koruyucu melegiymissin...
Insan yasadiklarindan pisman olmamali derdim, ama gidisinle, pismanliklarimin da arkasinda olmayi ögrendim. Ne cok sey icin pismanim bir bilsen...
Daha cok sarilmadigim, öpmedigim, koklamadigim ve tavsiyelerini dinlemedigim  icin...
Duydum ki; son yolculuguna ugurlamaya akin akin gelmisler, ellerini ayaklarini öpmüsler. Bir tek ben yoktum,ben onu bile yapamadim...
En iyi arkadasim, sirdasim...Asil yürekli anneannem. Simdi düsünüyorum da ne kadar güclü bir kadindin, yasadiklarina ragmen, hayata karsi hep dimdik durdun.
Ölecegin gün bile, espri yapip , etrafindakileri güldürmüssün, acilarin dayanilmazken bile, hep dünden daha iyi oldugunu söylemissin.
Hayat felsefen de , hep bencillikten uzakti,  "sana tas atana, sen ekmek aticaksin yavrum" derdin.
Insan kendini birakmamali,bakimli olmali derdin ve  hayat dolu,caliskan,onurlu olmali... Cok severdin seyahat etmeyi, yeni yerler kesfetmeyi. Sadece gezmis olmak icin degil, gercekten bir cocuk hevesiyle giderdin. 
Van Gölü'ne gittiginde, gölün suyunun tadina baktigini anlatmistin, cok gülmüstük...Zaten hep gülelim isterdin. Senin torunun oldugum icin gurur duyuyorum.
Bizim artik, sözümüz eksik, sohbetimiz , nesemiz eksik ve bizi aydinlatan zümrüt gözlerinin isigi eksik.
Yoklugunla biz karanliklarda kaldik ama sen isiklar icinde, nur icinde yat canim anneannem...